İtalya’nın en çok tanınan Azizi olan Fransua ‘nın ruhsal mirasçısı olan Peder Pio, tıpkı Fransua gibi İsa’nın çarmıh yaralarını mucizevî bir şekilde vücudunda taşımıştı. “Stigmata” denen bu yaraları taşıyan tarihteki ilk peder olan Pio, özellikle bu mucizesiyle tüm dünya tarafından tanındı. Tanrı ona bunun dışında da birçok lütuf vermişti. Peder Pio yaşadığı sırada birçok kişi onun azizliğine ve mucizelerine tanıklık etmişti. Peder Pio’nun ruhundan yardım isteyerek Tanrı’ya yaklaşan, O’nun yardımıyla ruhunun kurtuluşunu sağlayan birçok kişi vardır. Bu kişiler sadece İtalya’da değil, dünyanın her yerinde ve her milletendirler. Burada okuyacağınız biyografi ve anılar, birçok kaynaktan ve tanıklıktan yararlanılarak oluşturulmuştur.

Pietrelçina’lı Peder Pio, “Francesco Forgione” adıyla Benevento civarında bulunan Pietrelçina kasabasında 25 Mayıs 1887 tarihinde dünyaya gelir. Babası Grazio Forgione ve annesi Maria Giuseppa Di Nunzio fakir bir çifttir. Frencesco, diğer çocuklardan farklı bir karakterdedir. Çok küçük yaşlarda, hayatının tamamını Tanrı’ya adamayı ister. Bu onu yaşıtlarından ve çevresinden soyutlamaya başlar. Annesi, ileriki yıllarda Peder Pio’nun azizliğini sorgulayan kişilerle yaptığı söyleşilerde şöyle der: “Francesco, çok iyi bir çocuktu. Kapris yapmazdı ve her zaman bana ve babasına itaat ederdi. Her sabah ve her akşam dua etmek için kiliseye giderdi. Kendisine oynaması için dışarı çıkmasını söylediğimde, yaşıtlarının hep küfür ettiğini ve bu yüzden çıkmak istemediğini söylerdi”.

Peder Pio’nun yakın arkadaşlarından biri ve bir süre de Başrahibi olan Peder Agostino, günlüğüne onun ilk ruhsal tecrübelerini 1892 yılında, daha beş yaşındayken yaşamaya başladığını yazar. Çocuğun gördüğü görümler ve ilahi şekilde kendinden geçmeleri öyle sıklıkla oluyordu ki, o yaşlarda bile bunu normal karşılamaya başlamıştı.

Zamanın geçmesiyle, küçük Francesco en büyük rüyasını gerçekleştirme şansı buldu. On altı yaşına geldiğinde, 6 Ocak 1903 tarihinde Kapusen Rahipler tarikatına girdi ve 10 Ağustos 1910 tarihinde Benevento Katedralinde yapılan törenle pederliğe atandı.

Francesco, rahip olunca kendisine Pio adını seçti ve pederliğinin ilk dönemleri, sağlık problemleri nedeniyle problemli geçti. Peder Pio, dinlenip sağlığına kavuşması için başrahipleri tarafından 4 Eylül 1916 tarihinde San Giovanni Rotondo kasabasına gönderildi. 23 Eylül 1968 tarihine kadar, yani gökyüzündeki yeniden doğuşuna kadar burada kaldı.

Mucizeler ve doğaüstü olayların manastır sessizliğini bozduğu bu dönemde Peder Pio, güne çok erken başlardı. Şafaktan çok önce dua etmeye başlardı ve ayine ruhsal olarak hazırlanırdı. Daha sonra Ayin için kiliseye inerdi. Ayinde çok uzun şükran duaları okurdu. Bazen kendisini kaybederdi ve ayin saatlerce sürerdi. Bu yüzden, kendisini tanımayan kişiler tarafından eleştirilse de, onun azizliğiyle tanışan insanlar bu uzun duaları kaçırmazlardı.

Peder Pio’nun hayatındaki en önemli olay ve en bilinen mucizesi 20 Eylül 1918 sabahı gerçekleşti. Çarmıha gerilmiş İsa heykelinin önünde dua ederken gözle görünebilen sigmatalar kendisine verildi. Bu yaralar, ölümüne kadar, tam 50 yıl Peder Pio’nun vücudunda açık ve kanar vaziyette kaldılar. Peder Pio, uzun yıllar boyunca doktorlar, araştırmacılar, gazeteciler ve özellikle de halk tarafından sorgulandı. San Giovanni Rotondo kasabası artık aziziyle tanınıyordu. Peder Pio, 22 Ekim 1918 tarihinde, peder Benedetto’ya şu mektupla kutsal stigmataları nasıl aldığını anlatıyor.

"...bana çarmıha gerilmemin nasıl olduğunu soruyorsunuz. Size ne cevap verebilirim? Tanrı’nın bu zavallı kuluna bahşettiği sürekli acılar için ne diyebilirim? Geçen ayın 20’siydi. Pederlerin dua ettiği yerde, ayinden sonra oturmuştum ve tatlı bir uyku bastırdı. Tüm iç ve dış duygularım askıya alındı ve kendimi tasvir edilemez bir sessizlik içinde buldum. Müthiş bir iç huzur hissettim ve 5 Ağustos’ta akşamı gördüğüm kişiyi gördüm. Yalnız bu sefer elleri, ayakları ve göğsü kanıyordu. Her şey bir anda oldu. Birden büyük bir acı hissetim ve öleceğimi sandım. Eğer Tanrı kalbimi kuvvetlendirmeseydi ölebilirdim de. O kişinin benden uzaklaştığını gördüm ve benim de ellerim, ayaklarım ve göğsüm kanamaya başladı. O an hissettiğim korkuyu tahmin edin. Bu korku her gün devam ediyor. Kanama ve acılar perşembe akşamından cumartesiye kadar sürüyor. Tanrı’nın bu sıkıntıyı benden almasını istiyorum ve kansızlıktan ölmekten korkuyorum..."

Bu mucize, Peder Pio’nun mucizeleri içinde en bilinenidir. Peder Pio’nun stigmatalarını görmek için dünyanın her yerinden inananlar 50 yıl boyunca San Giovanni Rotondo’ya akın etmiştir.

Peder Pio, bu 50 yıl içerisinde hep duayla, alçakgönüllülükle ve sevgiyle yaşadı. İki büyük girişimde bulundu; “dua gurupları” oluşturdu ve “Acının Teselli Evi” anlamına gelen "Casa Sollievo della Sofferenza" adında modern bir hastane kurdu. 1968’in eylül ayında Peder Pio’nun binlerce ruhsal evladı onun stigmatalarının 50. yılını kutlamak için bir araya geldiler. Hiçbiri bu Azizin 23 Eylül 1968 tarihinde cennete göç edeceğini tahmin etmiyordu.